Rewolucyjna metoda TR - Polski wynalazek

Metoda TR, opracowana przez Tadeusza Ruta, to kluczowa technologia kucia wałów korbowych, która zrewolucjonizowała produkcję komponentów silnikowych i przyciągnęła uwagę całego świata.

Jako Polacy, często odczuwamy kompleksy w obliczu zachodu. Jednak każdorazowo cieszy nas, gdy w amerykańskich filmach ujrzymy polskie nazwisko lub dowiemy się, że za jakimś wynalazkiem stoi Polak. Takim właśnie wynalazkiem jest metoda TR, która zrewolucjonizowała proces kucia wałów korbowych.

Technologia TR powstała w 1961 roku dzięki pracy zespołu z Centralnego Laboratorium Obróbki Plastycznej w Poznaniu. Nazwa metody odnosi się do inicjałów Tadeusza Ruta, kierownika projektu. Zastąpiła ona starszą metodę RR, opracowaną we Francji.

W procesie kucia wykorzystano specjalistyczne prasy, gdzie montowano odpowiednie narzędzia. Innowacyjność metody polegała na połączeniu spęczniania i wyginania metalu, co pozwoliło na jednoczesne formowanie w pionie i poziomie. Dzięki temu kształtowanie wałów korbowych stało się bardziej efektywne, oszczędzając czas, energię i koszty, a także eliminując potrzebę używania skomplikowanych maszyn kuźniczych. Co więcej, jednolite wały korbowe charakteryzują się ciągłym biegiem włókien, co podnosi ich wytrzymałość.

Metoda TR zdobyła międzynarodowe uznanie, gdy jako pierwsza została wdrożona przez Hutę Batory w Chorzowie. Następnie licencje na tę technologię sprzedano wielu zagranicznym firmom, w tym włoskiemu Italsiderowi, niemieckim koncernom Thyssen i Krupp, szwajcarskiemu Sulzerowi oraz południowokoreańskiemu Hyundai. Dzięki temu wynalazkowi, Polska w latach 1944-1969 zarobiła 1,5 miliona złotych w dewizach.

Metoda TR odniosła największy sukces przy produkcji wałów korbowych. Prym w tej dziedzinie wiodła kuźnia Japan Steel Works, która wykonała rekordowy wał Sulzer RLA56, ważący aż 40 ton, poprzez użycie prasy o nacisku 80 MN.

Mimo że metoda TR była przełomem w technologii kucia, ciągle była udoskonalana. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku powstała ulepszona wersja o nazwie N-TR, która jeszcze bardziej uprościła proces oraz zredukowała liczbę używanych narzędzi. Metoda ta wciąż znajduje szerokie zastosowanie w przemyśle.