Trump en zijn liefde voor enorme privéjets

Donald Trump, de voormalige Amerikaanse president, heeft een opvallende fascinatie voor enorme privéjets, en Qatar lijkt deze interesse te benutten om dichterbij hem te komen. In de wereld van hoge diplomatie kan het soms helpen om te spelen op iemands ego – en in het geval van Trump is dat ego aanzienlijk, vooral als het gaat om luxueuze luchtvaart.

Trump heeft altijd wat men zou kunnen noemen 'vliegtuigenjaloezie' gehad. Hij heeft ooit openhartig gezegd: “Als je kijkt naar sommige Arabische landen en de vliegtuigen die daar naast die van de Verenigde Staten geparkeerd staan, lijkt het wel van een andere planeet.” Nu overweegt hij mogelijk om een Boeing 747 van Qatar, een olie-rijke Golfmonarchie, in ontvangst te nemen. Hij noemde dit aanbod “een heel mooie daad.”

Deze situatie gaat echter verder dan alleen diplomatiek gebaar; het weerspiegelt ook persoonlijk statussymbool. Trump heeft altijd de voorkeur gegeven aan enorme vliegtuigen die opvallen, in plaats van praktische of efficiënte toestellen. Luchtvaartprofessional George Reenstra verwoordde het treffend: “Vanuit een ego perspectief, als je met zo’n vliegtuig landt, kun je dat interpreteren zoals je wilt.” En voormalig Trump-medewerker Alan Marcus voegde er een bluntere uitspraak aan toe: “Het is een verlengstuk van wie de grootste penis heeft.”

De fascinatie van Trump voor vliegtuigen gaat terug tot de jaren '80, toen hij ook een aantal iconische aankopen deed, zoals het Plaza Hotel en een professioneel voetbalteam. Hij kocht een deel van Eastern Airlines en veranderde dat in Trump Shuttle, een kortstondige luchtvaartmaatschappij voor Oostkustreizigers. Hoewel deze onderneming niet succesvol was, hield Trump een van de Boeing 727's, die hij omtoverde tot een luxe vliegtuig, compleet met rode fluwelen stoelen en houten tafels. “Het zag er altijd goed uit,” herinnert Marcus zich. “Maar het had geen geluidsdempers… dus we konden niet landen in LaGuardia na 11 uur 's avonds.”

In 2008 was Trump toe aan een upgrade. Na het overwegen van een Boeing 767, besloot hij voor een 757 te kiezen – nog steeds groot, maar beter beheersbaar. Broker Ben Sirimanne introduceerde hem aan een model uit 1991, dat eerder eigendom was van Microsoft-co-founder Paul Allen. Trump haalde interieurontwerper Eric Roth erbij, die zich herinnerde dat Trump, in tegenstelling tot de meeste klanten, geen team van ontwerpers had – “Het waren alleen hij en ik.”

Wat betreft het interieur? Typisch Trump: goud, marmer, crèmekleuren, een grote televisie en een speciale ruimte voor zijn favoriete snack. “Een zone in de keuken voor Oreos,” lachte Roth. “Ik zei tegen hem: ‘Meneer Trump, echt waar?’ Hij zei: ‘Ik hou van Oreos.’”

Trump bezit nog steeds de 757, die "Trump Force One" genoemd wordt. Tijdens zijn campagne van 2024 gebruikte hij het vliegtuig veelvuldig en gaf hij meer dan $5 miljoen van donorgelden uit aan vluchten – wat dat campagnegeld indirect in zijn eigen bedrijf pompte.

In de tussentijd zit het Qatarese koningshuis op twee extravagante Boeing 747's, elk met een prijskaartje van meer dan $400 miljoen, inclusief aankoop en VIP-aanpassingen. Een van deze vliegtuigen werd in 2018 geschonken aan de Turkse president Recep Tayyip Erdoğan. De tweede bleef ongebruikt, ondanks aanbiedingen van $200 miljoen. Sirimanne vertelt dat de Qataris uiteindelijk besloten: “Het is beter om het aan Trump te geven dan alleen maar onderhoud te plegen.”

Trump's fascinatie voor enorme vliegtuigen gaat dieper dan alleen smaak; het heeft een psychologische ondertoon. Van de luxe, goud-gefingeerde interieurs tot onnodige kenmerken zoals compartimenten voor Oreos, deze vliegtuigen zijn meer dan transportmiddelen; ze zijn symbolen van erkenning. Trump wil niet alleen winnen – hij wil gezien worden als de winnaar, en dit alles in de grootste, opvallendste toy op de landingsbaan. Zijn reacties en beslissingen lijken vaak gedreven te worden door de wens om anderen te overtreffen, in plaats van hen te leiden. Uiteindelijk komt dit alles over als een uiting van onzekerheid. Trump gedraagt zich minder als een staatsman en meer als een kind dat altijd het grootste speeltje wil.