Armoede als Kind: Rijkdom en Empathie Groeien

Als je een FIRE-ouder bent, maak je wellicht terecht zorgen over het opvoeden van een verwend en veeleisend kind dat hard werken en geld als vanzelfsprekend beschouwt. Dit lijkt niet alleen een nederlaag voor de toekomst van je kind, maar ook voor de samenleving die moet omgaan met de gevolgen van hun gedrag.

Om dit tegen te gaan, is het belangrijk om een sterke werkethiek en waardering voor geld aan te moedigen. Dit kan op verschillende manieren, zoals het toewijzen van dagelijkse klusjes om verantwoordelijkheid en de waarde van bijdragen aan het huishouden te leren. Moedig ze ook aan om praktische taken uit te voeren, zoals onderhoud van het huis of tuinieren, om veerkracht en praktische vaardigheden op te bouwen.

Daarnaast kan het laten werken van je kind in een minimumloon dienstverlenende baan tijdens de middelbare school en daarna een transformatieve ervaring zijn. Dit leert hen de uitdagingen van het omgaan met veeleisende klanten en de inspanning die nodig is om zelfs een klein bedrag te verdienen.

Ouders als Voorbeeld

Kinderen volgen vaak het voorbeeld van hun ouders, dus je eigen acties hebben een sterke invloed op hun opvattingen over hard werken, uitgeven en respect tonen voor anderen. Als vader probeer ik een goed voorbeeld te zijn door zuinige gewoonten na te leven, zoals eenvoudige kleding dragen tot ze versleten zijn en altijd mijn bord leegeten. Ook bespreek ik de kosten van verschillende zaken met mijn kinderen, zoals de prijs van een sportles. Dit helpt hen begrijpen dat het niet serieus nemen uiteindelijk geldverspilling betekent.

Toch ben ik me bewust van de tegenstellingen in mijn levensstijl. Ik rijd in een redelijk dure auto (hoewel deze 10 jaar oud is) en woon in een duur huis. Deze inconsistenties doen me nadenken over de mogelijkheid om onverdiendheid bij mijn kinderen te ontwikkelen. Daarom werk ik aan een balans tussen goed leven als volwassene en het niet overdadig zijn voor de opvoeding van mijn kinderen.

Een Onverwachte Oplossing: Voelen als Een Arme Kind

Als je ook bezorgd bent dat je kinderen een gevoel van onverdiendheid ontwikkelen, overweeg dan om ze meer te laten voelen als zijnde minder welvarend dan ze in werkelijkheid zijn. Dit kan hen helpen om niet alleen financieel rijker te worden, maar ook in medemenselijkheid en empathie.

Een van de leuke dingen aan interactie met andere gezinnen is zien hoe verschillend mensen omgaan met uitgaven. Zonder het perspectief van anderen is het moeilijk te weten hoe wij het doen. Sommige ouders rijden rond in Tesla Model X's van $120.000 terwijl ze in relatief goedkope appartementen wonen, volledig negerend wat ik als richtlijn voor de verhouding tussen huis en auto beschouw. Aan de andere kant heb ik ouders ontmoet die tientallen miljoenen waard zijn, maar nog steeds in bescheiden appartementen wonen en in oude, slechtes auto's rijden.

Uiteindelijk is hoe we ons geld uitgeven een persoonlijke keuze. Laat niemand je vertellen wat je moet doen; ik bied alleen richtlijnen voor diegenen die financieel onafhankelijker willen worden.

Pokémonkaarten Overal

Tijdens het zomer kamp van mijn zoon had ik een eye-opener. Tot mijn verbazing brachten verschillende kinderen grote mappen vol Pokémonkaarten mee. Het kamp was volledig buiten—waarom namen ze Pokémonkaarten mee in plaats van de natuur te verkennen? Het echte schokkende was de waarde van deze kaarten. Sommige kinderen van 7-9 jaar liepen rond met mappen ter waarde van honderden zo niet duizenden dollars! Hoe is dit mogelijk op zo'n jonge leeftijd, tenzij hun ouders veel geld uitgeven?

Mijn zoon, die geen kaarten mee nam naar het kamp en misschien acht kaarten heeft die hij op zijn verjaardag kreeg, voelde zich buitengesloten. Ook andere kinderen zonder kaarten voelden zich zo. Dit was waarschijnlijk de eerste keer dat mijn zoon zich financieel achtergesteld voelde vergeleken met zijn leeftijdsgenoten.

Geweldig! Buitengesloten zijn is iets wat minderheden in Amerika regelmatig ervaren, wat hen vaak aanzet om nog harder te werken. Op dezelfde manier kan zich financieel achtergesteld voelen de motivatie aanwakkeren om bij anderen in te halen.

De Onverwachte Reactie van Mijn Zoon

Ik had verwacht dat mijn zoon zou vragen of ik hem Pokémonkaarten kon kopen na het zien van de mappen van andere kinderen. Mijn voorbereid antwoord zou zijn geweest: 'Ik geef liever dat geld uit aan eten voor het diner zodat we de volgende dag weer kunnen leven. Wat denk jij?' Maar hij vroeg het niet. In plaats daarvan keek hij van een afstand naar hun mappen en besloot hij te spelen met de andere kinderen zonder kaarten. Phew—misschien beginnen al mijn gesprekken over geld en zuinig leven eindelijk effect te hebben.

Pokémon Go: Een Geweldige Manier om Kinderen te Laten Voelen als Ze Weinig Hebben

Hoewel mijn zoon geen interesse heeft in het verzamelen van kaarten, heeft hij wel interesse in de Pokémon Go mobiele game na het horen ervan van zijn vrienden. Mijn vrouw en ik begonnen in juli 2016 samen te spelen toen het net uitkwam, maar we namen het niet serieus tot begin 2024, toen mijn zoon geïnteresseerd raakte. We installeerden het spel weer op onze telefoons.

Het spel bevat een element van inzet en strategie—je moet gyms verslaan om munten te verdienen. Deze munten stellen je in staat om items zoals raid passen, grotere opslag en lokmiddelen voor zeldzame Pokémon te kopen. Maar het kost tijd en doorzettingsvermogen om muntstukken te verdienen, want je kunt maximaal 50 munten per dag verdienen door gyms te veroveren. Aangezien veel items tussen de 100 en 300 munten kosten, kan het een lang proces zijn.

Spelers kunnen echter ook de inspanning overslaan door echt geld te besteden aan munten—een belangrijk onderdeel van Niantic's bedrijfsmodel. Zoals veel andere gratis te spelen games, gedijt Pokémon Go op in-game aankopen, die spelers verleiden om geld uit te geven voor gemak en snellere vooruitgang.

Deze dynamiek biedt een geweldige les over waarde en inspanning: werken voor beloningen versus betalen voor shortcuts. De realiteit is dat mensen een mix van beide doen, en vooruit komen in het leven is ook een mix van beide.

Vijf dollar uitgeven voor 550 munten breekt onze bank niet. Het zou me een uur tijd besparen over een week aan het veroveren van gyms. Maar ik weiger dat deels omdat het gevoel van minder beteken en de mentaliteit van financieel tekort mij motiveert om te verdienen.

Te Trots om Geld uit te Geven voor Voordeel

Ik heb moeite om geld uit te geven of mijn connecties te gebruiken om een voordeel te behalen. Het haalt het gevoel van voldoening weg wanneer je iets op eigen kracht hebt gedaan. Als gevolg hiervan neem ik vaak de moeilijkere weg en lijd soms onnodig onder mijn trots. Hier zijn een paar voorbeelden:

• Ik weigerde $200 uit te geven om iemand in te huren om mijn zoon te leren fietsen. In plaats daarvan gingen we 14 keer naar het asfalt, waarbij ik hem van achter begeleidde totdat hij het onder de knie had. Mijn onderrug deed pijn na elke sessie. Het duurde ook langer voor mijn zoon om te leren dan andere kinderen waarvan ouders betaalden voor lessen.
• Ik weigerde alumni-vrienden te vragen om aanbevelingsbrieven te schrijven om onze familie in een paar kleuterscholen te krijgen. We werden uiteindelijk zes keer afgewezen. De enige kleuterschool waarvoor we binnenkwamen, was puur geluk—we ontmoetten een leraar van die school die op ouderschapsverlof was in het park en leerden hem kennen.
• Ik begon Financial Samurai niet totdat ik een MBA had en 10 jaar ervaring in de financiële sector in 2009. Geloofwaardigheid is belangrijk. Ondertussen waren er toen 26-jarigen zonder veel vermogen die boeken publiceerden over hoe rijk te worden. Veel van hen zijn nu ongelooflijk rijk, terwijl ik veel minder heb.

Beeld je in mijn schoenen—als je een schrijver over persoonlijke financiën bent, zou de gedachte aan echt geld uitgeven om nep geld te krijgen voor vooruitgang in een spel, waarschijnlijk ook niet goed voelen!

Trots die in de Weg Staat

Deze koppigheid om geld uit te geven of connecties te gebruiken om vooruit te komen heeft de manier waarop ik het leven benader beïnvloed. Maar ik begin te realiseren dat ik deze zelfde starheid misschien ook aan mijn kinderen doorgeef. Hoewel vindingrijkheid en vastberadenheid hun voordelen hebben, vraag ik me af of een meer gebalanceerde aanpak beter zou kunnen zijn voor ons allemaal op de lange termijn.

Het bestrijden van gyms en het verdienen van gratis munten kost tijd—en tijd is geld. Zou het niet logischer zijn om $5 uit te geven om een uur tijd te besparen? Uiteraard zou dat het. De andere ouders gebruiken hun tijd en geld efficiënt, beschouwen dit spel als een vorm van entertainment.

Zelfs al speel ik Pokémon Go sinds 2016, ben ik pas op niveau 37. Ondertussen zijn alle andere ouders (en hun kinderen) die ik ken op niveau 40-50—de meesten zijn pas een paar jaar geleden begonnen met spelen.

Wanneer we eens in de twee of drie maanden samenkomen voor een groepsoverval, laat ik mijn zoon mijn telefoon lenen om tegen de verschillende gyms te vechten. Hij heeft geen telefoon en zal er pas één krijgen als hij naar de middelbare school gaat. Dus hij blijft steken bij mijn voortgang.

Inevitabel laten andere kinderen hem hun collecties van zeldzame Pokémon zien die ze hebben gevangen, wat zijn verlangen om meer te hebben aanwakkert. Maar omdat we niet zo vaak spelen en geen geld uitgeven aan munten, is inhalen onmogelijk.

Hij zal zich altijd armer voelen in vergelijking met andere kinderen die het spel spelen—en daar ben ik blij mee. Het is een geweldige herinnering dat je niet altijd krijgt wat je wilt. In plaats daarvan moet je je best doen en accepteren dat er altijd mensen zijn die meer hebben.

Het Belang van Begrip van Relatieve Rijkdom

Je kinderen blootstellen aan leeftijdsgenoten die gewoon meer hebben of aan kinderen wiens ouders hen meer geven, is gezond. Dit kan hen motiveren om harder te werken voor wat ze willen. Op hun beurt kunnen die kinderen die meer hebben ook meer empathie ontwikkelen voor de kinderen die minder hebben. Wat een win-win!

Het zien van andere kinderen die meer hebben, is ook een uitstekende les voor de volwassenheid. We weten dat er volop rijke ouders zijn die het leven van hun kinderen gemakkelijker maken—ze kopen hun weg naar elitaire universiteiten, geven hen auto’s en huizen na hun afstuderen, enzovoorts. En dan zijn er natuurlijk ook zeer slimme en hardwerkende volwassenen die jou in hun carrière ver achterlaten.

Als kinderen leren het concept van relatieve rijkdom vroeg te begrijpen, kunnen ze opgroeien met minder jaloezie en worden ze meer acceptabel voor de inherente ongelijkheden van het leven. Ervaring met een gevoel van schaarste als kind kan niet alleen inspireren tot financieel succes, maar ook helpen om spiritueel te groeien door een grotere empathie voor anderen te bevorderen.

Eindelijk Geruimde en Wat Geld Uitgegeven

Terwijl ik dit bericht afsluit na een maand van redigeren, besloot ik eindelijk om $19,99 uit te geven voor 2500 Pokémon munten. En weet je wat? Ik voel me helemaal niet slecht, want ik heb net geschreven over het verdienen van actief inkomen voor wensen.

De aankoop bespaart me tijd en zorgt voor vermaak voor mijn kinderen en mij. Het voelt eigenlijk geweldig om mezelf af en toe iets overbodigs te gunnen. Misschien plan ik $19,99 ieder winterseizoen in mijn budget.

Het ding is, vertel mijn kinderen niet dat ik een shortcut genomen heb! Dit geheim is alleen tussen jou en mij.

Geliefde lezers, denken jullie dat voelen als een arme kind helpt om een grotere waardering te ontwikkelen voor wat ze hebben en hen motiveert om later rijker te worden? Of riskeert het opeenvolgend afgunst en wrok jegens anderen? Heeft iemand anders ook moeite met schuldgevoelens over het uitgeven van geld aan online spellen? Waarom is dat, vooral als het gewoon een andere vorm van entertainment is?