Belonen op Verdienste: De Theorie vs. Praktijk

Belonen op basis van verdienste alleen: geweldig in theorie, maar moeilijk in de praktijk. Dit was een van de redenen waarom ik mijn baan bij Credit Suisse heb opgezegd. Na de wereldwijde financiële crisis ondervond het bedrijf, net als vele anderen, zware tijden en daalde de totale beloning jaren lang gestaag.

Als een van de top drie producenten verwachtte ik een passende beloning. Toch bleef dat vaak uit, vooral door de structurele achteruitgang in de institutionele aandelenbusiness. Het management had altijd een excuus, of het nu ging om het subsidiëren van de worstelende afdeling voor vastrentende waarden of het financieren van een agressieve uitbreiding in India met gegarandeerde salarispakketten voor nieuwe medewerkers.

In eerste instantie deed ik wat elke rationele werknemer zou doen: ik voerde mijn zaak in. Dit werkte, vooral nadat een senior collega vertrok, waardoor ik meer onderhandelingsruimte kreeg. Jaren later bood een concurrent me een lucratieve verhoging aan. Hoewel ik niet terug naar New York City wilde, gebruikte ik het aanbod om bij mijn bedrijf een salarisonderhandeling aan te gaan.

Het jaar daarop, ondanks een sterke prestatie, bood het bedrijf me echter geen bonus aan. De reden was irrelevant; ik kende de echte reden. Ze wilden mijn salaris 'normaliseren' na de verhoging het jaar daarvoor.

In plaats van te klagen, onderhandelde ik over een ontslagvergoeding en vertrok. Ik wist dat als ik bleef, ik nooit meer echt op verdienste zou worden betaalt. De tekenen waren duidelijk. Elf jaar later, in maart 2023, ging Credit Suisse failliet.

Waarom Beloning Op Basis Van Verdienste Moeilijker Is Dan Het Lijkt

Tijdens de inauguratiespeech van Trump sprak hij over het terugbrengen van een verdienste-gebaseerd systeem. Het klinkt geweldig: beloningen op basis van hard werk, kennis en vaardigheden. Wie zou daar zich niet in kunnen vinden? Maar in de praktijk is meritocratie zelden zo simpel, omdat de menselijke natuur vol vooroordelen zit.

De meeste van ons werken binnen organisaties, en als je een leiderschapsteam onderzoekt, zie je vaak een oververtegenwoordiging van bepaalde demografische groepen in vergelijking met de algemene bevolking. Waarom? Omdat mensen de neiging hebben om anderen te bevoordelen die dezelfde achtergronden, ervaringen of wereldbeelden delen. Hierdoor zijn er inspanningen gedaan om DEI-beleid (Diversiteit, Gelijkheid en Inclusie) te creëren, dat nu overal wordt afgebouwd.

Een klassiek voorbeeld van vooringenomenheid kan worden gezien bij de selectie van stagiaires voor voorgaande presidenten. Kijk naar de foto's van de stagiaires in het Witte Huis onder Obama en Trump; je zult duidelijke demografische voorkeuren opmerken. De stagiaires zijn allemaal waarschijnlijk slim en capabel, maar met beperkte beschikbare plaatsen zullen sommige kandidaten altijd worden bevoordeeld boven anderen.

Als de volgende Amerikaanse president toevallig Taiwanese afkomst heeft, kun je er zeker van zijn dat er een oververtegenwoordiging zal zijn van Taiwanese Amerikanen en Oost-Aziatische stagiaires. Dat is nu eenmaal hoe het werkt. Hoe sneller we accepteren dat vooringenomenheid invloed heeft op elke beslissing – of het nu gaat om werving, promoties of beloning – des te beter kunnen we de realiteit van de werkplek navigeren.

Eenvoudige Stappen Om Meer Te Verdienen Op Basis Van Verdienste

Wat de meeste van ons willen is een duidelijke correlatie tussen prestaties en beloning. Verdienen wat we echt verdienen is een van de meest bevredigende gevoelens. Daarentegen kan het belonen om andere redenen dan onze inspanningen en vaardigheden ons het gevoel geven dat we impostors zijn die ons succes niet echt hebben verdiend.

Wil je echt beloond worden op basis van je looks in plaats van je talent, je etniciteit in plaats van je prestaties, of je connecties in plaats van je creativiteit? Ik niet, maar ik begrijp ook dat niet iedereen zo denkt.

Als je meer op basis van verdienste wilt worden betaald, zijn hier vier stappen die je kunt nemen.

Stap 1: Accepteer dat Verdienste Alleen Je Salaris Niet Bepaalt

De eerste stap is begrijpen dat je nooit volledig op basis van verdienste beloond zult worden. In plaats daarvan is je doel om de correlatie tussen prestaties en beloning te vergroten. Hoe sneller je accepteert dat het leven niet helemaal eerlijk is, des te beter je mentaal zal zijn.

Stap 2: Evalueer Je Ware Waarde

Wees eerlijk over je vaardigheden. Maak je echt een verschil, of profiteer je van een sterk product, merk of team? Zorg ervoor dat je niet in de Dunning-Kruger-trap valt – de valse overtuiging dat je beter bent dan je daadwerkelijk bent. Zichzelf goed kennen is cruciaal.

Stap 3: Vertrek Als Je Onderwaardering Voelt

Als je gelooft dat je werkgever je onderbetaalt ondanks sterke prestaties, stop dan met klagen en neem actie. Onderhandel voor betere compensatie of ga verder. Blijven in een functie waarin je ondergewaardeerd bent, zal alleen leiden tot wrok en verspild potentieel.

Stap 4: Werk Waar Verdienste Meer Telt

Sluit je aan bij een kleiner bedrijf, startup of organisatie waar je bijdragen een grotere impact hebben. Hoe kleiner het team, hoe moeilijker het is om je te verstoppen. Als je echt zelfverzekerd bent in je vaardigheden, overweeg dan om je eigen bedrijf te starten of een solopreneur te worden. In kleinere omgevingen is de prestatie directer verbonden met de beloning.

Waarom We Atleten en Ondernemers Bewonderen: De Illusie Van Pure Verdienste

Atleten worden geprezen om hun kracht, vaardigheden, snelheid en behendigheid. We zien de ontelbare uren die ze in hun vak steken en getuigen van hun prestaties in real time. Als ze winnen, worden ze legendes. Als ze verliezen, vervagen ze in de anonimiteit.

Echter, zelfs in de sport speelt raw talent een significante rol. Geboren worden met een gecoördineerd lichaam van 2,06 meter is geen verdienste; het is de gewonnen genetische loterij. Natuurlijk, als die lengte niet goed wordt benut, kun je beargumenteren dat het meer een last dan een zegen is (succes met het passen in een stoel van economische klasse).

Aan de andere kant worden ondernemers vaak bewonderd - of in ieder geval minder verguisd dan rijke corporate CEO's - omdat ze een idee nemen, alles op het spel zetten en alles riskeren om iets vanuit de grond op te bouwen. Ze werken eindeloze uren jaren voordat ze zinvolle resultaten zien.

Toch speelt privilege ook een rol bij succesvolle ondernemers. Sommigen worden geboren in welvarende gezinnen, wat hen de financiële cushion geeft om grote risico's te nemen. Anderen hadden krachtige en goedverbonden ouders die hen hielpen toegang te krijgen tot eliteuniversiteiten, invloedrijke netwerken en startup-kapitaal. Bill Gates is een voorbeeld.

Uiteindelijk is verdienste zelden het volledige verhaal, maar zonder hard werken zullen zelfs de meest bevoorrechten het niet ver kunnen schoppen. Dit is mijn gesprek met mijn vriend, Shaun Livingston, 4X NBA-kampioen met de Golden State Warriors, over het belang van het beste uit je mogelijkheden te halen. "Je wilt geen inspanning hoeven coachen!"

Dieper Graven Om Je Impostor Syndroom Onder Ogen Te Zien

Als professionele atleet kun je nog steeds te maken krijgen met het impostor syndroom, niet zeker hoeveel van het succes van je team echt aan jou te danken was. Met een teamgenoot zoals Michael Jordan is het bijvoorbeeld moeilijk om je geweldig te voelen over het winnen van zes kampioenschappen zonder zelfs maar op het veld te staan.

Om de glorie te voelen van een hoge correlatie tussen prestaties en beloning, wil je misschien team sporten vermijden. Focus in plaats daarvan op individuele sporten met minimale externe vooroordelen, zoals:

• Tennis – Je ranking hangt volledig af van je overwinningen en verliezen. Geen teamgenoten, geen politiek - alleen jij tegen je tegenstander.
• Golf – Elke slag telt, en de laagste score wint. Er is geen scheidsrechter vooringenomenheid of afhankelijkheid van teamgenoten.
• Athletiek (bijvoorbeeld 100m sprint, verspringen, polsstokhoogspringen) – De klok en meetlint liegen niet. Jij bent de snelste, de langste of de hoogste.
• Zwemmen – Zoals bij atletiek draait het puur om snelheid. Je raakt als eerste de wand, je wint.
• Wrestling – Kracht, vaardigheid en techniek bepalen wie wie vastpint – geen subjectieve beoordeling.
• Boksen/MMA – Hoewel er enige beoordelingsbias kan zijn, laten knock-outs en dominante prestaties geen ruimte voor discussie.
• Krachttraining – Je tilt het gewicht of je doet het niet. Geen politiek, alleen brute kracht en techniek.
• Schaak – Hoewel het geen fysieke sport is, is het een strijd om pure vaardigheid en strategie.
• Esports (Sommige spellen) - Sommige competitieve gametitels zijn volledig afhankelijk van reactietijd, strategie en vaardigheid zonder externe interferentie.

Hoewel deze sporten verdienste benadrukken, kunnen externe factoren zoals financiële ondersteuning, coaching en toegang tot elite training nog steeds een voorsprong geven. Echter, zodra de competitie begint, ligt het volledig bij het individu.

Nergens Te Verbergen Als Solopreneur

Als je echt op basis van verdienste wilt worden betaald, laat dan de veiligheidsnetten van een gevestigde firma achter je en bouw iets van jezelf op. De Googles, Metas, Apples, Goldmans, McKinseys, en Sullivan & Cromwells van deze wereld zullen gewoon verder gaan zonder jou.

Solopreneurship is de ultieme test van verdienste. In tegenstelling tot in een bedrijf, waar promoties en salarisverhogingen vaak worden bepaald door kantoor politiek, favoritisme of verschuivende budgetten, zorgt solopreneurship ervoor dat je precies verdient wat je waard bent. Je inkomen is rechtstreeks gekoppeld aan de waarde die je creëert, zonder poortwachters die je lot bepalen. Hoe harder en slimmer je werkt, des te groter je beloningen.

Als solopreneur is er geen ruimte voor impostor syndroom - je resultaten spreken voor zich. Elke klant die je binnenhaalt, elk product dat je verkoopt en elke dienst die je levert bewijzen je capaciteiten. Je bent niet langer overgeleverd aan prestatiebeoordelingen of corporate herstructureringen. In plaats daarvan heb je zelf meer controle over je eigen toekomst.

Belangrijker nog, solopreneurship biedt financiële en psychologische vrijheid. Je plukt de vruchten van je innovatie en inspanning, zonder je zorgen te maken over ontslagen of kantoor politiek. De onafhankelijkheid is zowel opwindend als nederig - want wanneer succes of falen volledig op jou rust, is er nergens te verbergen.

Maar wie kan zich echt veroorloven om solopreneur te worden, behalve degenen met middelen of niets te verliezen? Weglopen van een stabiele salaris, gezondheidszorg en pensioenvoordelen is een privilege dat niet iedereen kan veroorloven. Uiteindelijk is zelfs solopreneurship misschien niet zo puur meritocratisch als het lijkt.

Publieke Markt Investeren Is Geweldig Voor Meritocratie

Als je op zoek bent naar een andere manier om meer op basis van verdienste beloond te worden, is investeren een van de beste paden. Dankzij commissievrij handelen en gemakkelijke toegang tot financiële markten kan praktisch iedereen met een beetje kapitaal deelnemen.

De schoonheid van investeren in aandelen en obligaties is dat de markt zich niet bekommert om je achtergrond, waar je naar school bent gegaan of wie je kent. Het is een van de weinige echte meritocratieën die er nog zijn. Als je bedrijven goed kunt analyseren, lange termijn trends kunt identificeren en risico effectief kunt beheren, kun je hoogstwaarschijnlijk beloond worden. Als je slechte investeringsbeslissingen maakt, verlies je geld. De resultaten zijn onmiddellijk en onmiskenbaar.

In tegenstelling tot in een corporate job, waar salarisverhogingen worden beperkt door HR-beleid en kantoor politiek, is je financiële succes als investeerder alleen beperkt door je vermogen om slimme beslissingen te nemen. Als je consequent winnende investeringen kiest, kunnen je rendementen ver boven wat enige werkgever je ooit zou betalen uitstijgen.

Het simpelweg presteren op basis van de S&P 500 of enige respectieve indices die je volgt, is echter niet waard om geprezen te worden. Om een uitstekende investeerder te zijn, moet je consequent beter presteren dan de markt over een langere periode. Je achtergrond – of je nu een elite universiteitsafgestudeerde bent, een mooi persoon, of een groot aantal TikTok-volgers hebt – heeft geen invloed op hoe goed je de markt kunt overtreffen.

Maar zelfs geweldig investeren wordt beïnvloed door omstandigheden. Als je toevallig in 2010 wat geld kreeg en alles investeerde, heb je waarschijnlijk sindsdien niets dan winst gezien. Als je uit een rijke familie komt, kun je vaker meer risico nemen om dat homerun-investment te slaan. Zoals het gezegde gaat: “verwar geen verstand met een bullmarkt.”

Het Hangt Ervan Af Op Welk Speelveld Je Competeert

De laatste reden waarom beloning alleen op basis van verdienste moeilijk kan zijn, ligt in de verschillende speelvelden waarop mensen concurreren.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie leeft ongeveer 16% van de wereldbevolking (1 op 6, of 1,3 miljard mensen) met een of andere beperking. Het is echter de meerderheid, ongeveer 84% van de wereldbevolking die zonder beperking leeft, die de normen voor alles stelt. En dat is een probleem.

Als de meeste mensen 20/20 kunnen zien na het dragen van corrigerende lenzen, lijkt het heel redelijk om een lettergrootte van 12 punten vast te stellen. Maar wat betreft degenen met visuele beperkingen, die zelfs met corrigerende lenzen slechts een visuele scherpstelling van 20/100 of hoger kunnen bereiken? Moeten ze in een achterstandspositie blijven, of moet er grotere print worden aangeboden om het speelveld te nivelleren en hen dezelfde kans te geven om te lezen?

Wat betreft degenen die geboren worden in armoede of gebroken families? In plaats van naar een ondersteunende omgeving te komen en zich na het avondeten op hun huiswerk te concentreren, moeten ze misschien een ouderlijke rol op zich nemen terwijl hun moeder nachtdiensten werkt. Hoe kunnen ze realistisch competitief zijn met een kind dat kan prioriteren op academische prestaties, gesteund door een thuisblijvende ouder en iemand die altijd thuis is voor het avondeten? De Bank van Mama en Papa is prevalenter voor volwassen kinderen dan je denkt!

Het is duidelijk dat het helpen van degenen met verschillende mogelijkheden en moeilijke financiële omstandigheden voorrang zou moeten krijgen, want we kunnen niet controleren hoe we geboren worden of welke uitdagingen we tegenkomen. Iedereen wil simpelweg zo eerlijk mogelijk kunnen concurreren.

Gebrek Aan Bewustzijn Drijft Conflicten

Als we tot de meerderheid behoren en ons niet bewust zijn van de vele verschillen waarmee anderen worden geconfronteerd, kunnen we onbedoeld handelen op manieren die discriminerend of beledigend zijn. Wie bepaalt immers dat de manier waarop één persoon dingen doet, de standaard voor iedereen moet zijn?

Hier komt ableisme om de hoek kijken – discriminatie en vooroordelen tegen individuen met beperkingen. Ableisme kan zich op verschillende manieren manifesteren, waaronder ontoegankelijke omgevingen, gebrek aan aanpassingen en uitsluiting. Het is geworteld in de veronderstelling dat mensen zonder beperkingen superieur zijn, en mensen met beperkingen minder capabel zijn.

Een echt op verdiensten gebaseerd samenlevingsmodel erkent deze ongelijkheden en streeft ernaar gelijke kansen te creëren voor iedereen, ongeacht hun mogelijkheden.

Ik geloof niet dat de meeste mensen opzettelijk discriminerend zijn; vaak is het gewoon een kwestie van onbewustheid over de vele verschillen die we allemaal hebben. Hoe beter we elkaar leren kennen vanuit verschillende achtergronden, des te beter.

Beloond Worden Enkel Op Basis Van Verdienste Is Onwaarschijnlijk