Trump's Tarieven en Verdachte Handelspraktijken

Toen president Donald Trump vorige week grootschalige nieuwe wereldtarieven aankondigde, reageerden de markten zoals verwacht: negatief. Aandelen in de sectoren van de productie, detailhandel en transport daalden terwijl investeerders zich voorbereidden op de kosten van een nieuwe ronde van economisch nationalisme. En slechts enkele dagen later besloot Trump de invoering van deze tarieven te pauzeren, met uitzondering van China, en beweerde dat dit onderdeel was van een bredere onderhandelingsstrategie. De markten herstelden zich vervolgens snel.

In dat korte tijdsbestek - tussen paniek en opluchting - werden miljarden dollars gewonnen of verloren. Dit roept de vraag op: hebben we hier live insider trading gezien?

De timing is minstens gezegd... verdacht. Een gedurfde beleidswijziging die duidelijk specifieke sectoren zou ondermijnen, gevolgd door een vrijwel onmiddellijke tegenslag die het vertrouwen van investeerders herstelt? Dat is niet gewoon een beleidswending - het is een potentiële goudmijn voor iedereen die wist wat er aan zat te komen.

We hebben deze geschiedenis eerder gezien. In volatiele markten is informatie macht. En wanneer je weet wat de overheid van plan is voordat het publiek dat doet, is de kans om die kennis voor persoonlijk gewin te gebruiken vrijwel onbeperkt. Het is niet moeilijk voor te stellen dat sommige mensen tegen belangrijke aandelen hebben gewed net voor de aankondiging van de tarieven - en daarna longposities hebben ingenomen net op tijd voor de ommekeer.

Als dat klinkt als een complottheorie, overweeg dan dit: de Securities and Exchange Commission (SEC) bestaat omdat mensen in macht misbruik hebben gemaakt van marktbewegende informatie in het verleden. Insider trading is geen theorie. Het is een goed gedocumenteerde praktijk met een lange, dubieuze geschiedenis in zowel de corporatieve als politieke sferen.

Insider trading vindt plaats wanneer iemand niet-openbare, materiële informatie gebruikt om aandelen te kopen of verkopen - wat hen een oneerlijk voordeel geeft ten opzichte van reguliere investeerders. Dit kan een bedrijfsbestuurder zijn die weet dat de winstverwachtingen zullen worden overtroffen voordat het kwartaalrapport uitkomt. Of in dit geval een overheid insider die weet dat er een grote wijziging in het economische beleid aanstaande is.

Laten we dit in deze context uiteenzetten. Stel je voor dat een hooggeplaatste ambtenaar, of iemand met toegang tot Trumps beleidsdiscussies, wist dat de pauze van de tarieven eraan zat te komen voordat dit publiekelijk werd aangekondigd. Die persoon - of iemand aan wie ze het tips gaven - zou de relevante sectoren (zoals scheepvaart, auto en detailhandel) kunnen shorten net voor de eerste tariefaankondiging, profiteren als die aandelen daalden, en dan de dip kunnen kopen omdat ze wisten dat deze zouden herstellen zodra de ommekeer publiekelijk werd gemaakt.

Het is een klassiek rinse-and-repeat schema. En met het Witte Huis van Trump dat berucht lek is, en gevuld met rijke bondgenoten en corporatieve maatjes, zijn de mogelijkheden eindeloos. Voeg daarbij dat Trump zelf nooit volledig is gescheiden van zijn zakelijke belangen, en je begint te begrijpen hoe vuil dit allemaal kan zijn.

Laten we eerlijk zijn: Trump is altijd al bezig geweest met het verrijken van zichzelf en zijn kring. Van belastingverlagingen voor de ultra-rijke tot deregulering die onevenredig grote bedrijven bevoordeelt, zijn zijn beleid heeft consequent de top 1% beloond. Het idee dat hij misschien centraal staat in - of op zijn minst mogelijk maakt - een insider trading schema, voelt niet ongewoon. Het voelt verwacht.

Dit is een man die jaren weigerde zijn belastingaangiften vrij te geven. Een man wiens bedrijven hebben geprofiteerd van beslissingen die tijdens zijn ambtstermijn zijn genomen. Een man die zijn regering heeft gevuld met hedgefondsmanagers, olie-executives en miljardairs.

Wanneer er dus een beleid zoals wereldtarieven wordt aangekondigd en vervolgens in snel tempo wordt teruggedraaid - met duidelijke en voorspelbare marktimpact - is het moeilijk om je af te vragen wie wat wist, en wanneer. Meer belangrijk: wie profiteerde?

We zullen misschien nooit een volledig overzicht krijgen van de transacties die zijn gedaan in de dagen tussen Trumps tariefoffensief en zijn terugtocht. Maar financiële analisten hebben al ongebruikelijke handelsactiviteit opgemerkt in specifieke sectoren. Bepaalde aandelen zagen enorme volumestijgingen die niet overeenkomen met typisch marktgedrag. Optiecontracten werden op een verdachte timing geopend en gesloten.

En als de geschiedenis iets heeft geleerd, verwacht dan niet veel verantwoordelijkheid. De SEC is ondergefinancierd en onderbemand als het gaat om het controleren van de financiële elite. Tenzij iemand de bel werkt of een duidelijke papieren spoor achterlaat, kan de waarheid begraven blijven—net als de fortuinen die stilletjes zijn verdiend.

Voor degenen die opletten, is het patroon duidelijk. Een hooggeplaatste aankondiging veroorzaakt paniek. Een verrassingsomkering leidt tot een herstel. En ergens, is iemand die naar de bank lacht.

Conclusie: een vermogensmachine in vermomming. Dit was niet zomaar een beleidswankeling. Het was geen strategische of onvoorspelbare zet van Trump. Het was een perfect getimede marktevenement dat in het voordeel kwam van iedereen met insider kennis. En als je kijkt naar de mensen om Trump heen - miljardairs, handelaren, corporatieve belangen - begint het minder als een toevalligheid en meer als een gecoördineerde actie aan te voelen.

Dus, hebben we net insider trading gezien? Ik denk het wel. Misschien niet in de traditionele, duidelijke zin. Maar de setup, de spelers en de opbrengst zijn allemaal aanwezig. In Trumps Amerika, is elke beleidsverandering een kans—voor de rijken om nog rijker te worden. En deze? Dit lijkt de oplichterij van het decennium.