Trumps Aanval op de Federal Reserve

De Amerikaanse president Donald Trump heeft al lange tijd als zijn doel gesteld om instellingen aan te vallen waarmee hij het niet eens is, maar geen enkele instelling ontloopt zijn woede meer dan de Amerikaanse centrale bank en haar voorzitter, Jerome Powell. Sinds zijn vroege dagen in functie heeft Trump persoonlijke aanvallen gelanceerd, variërend van grove beledigingen op sociale media tot roekeloze retoriek.

Jerome Powell werd in 2018 aangesteld als voorzitter van de Federal Reserve en werd al snel door de aanhangers van Trump als een 'idioot' bestempeld, terwijl de president naar verluidt verlangde naar zijn vertrek. Onlangs, te midden van groeiende economische onzekerheid en toenemende recessierisico's, hernieuwde Trump zijn ongecontroleerde aanvallen. Terwijl de markten aangetast werden door zijn meest recente uitspraken, tweette hij: 'De ontslag van Powell kan niet snel genoeg komen!'

Ondanks het daarna afkoelen van de spanningen en zijn ontkenning van een ontslagplan—uitspraken gedaan als reactie op de zenuwen op de markten—heeft Trump nooit opgehouden met het nastreven van onterecht invloed over de Fed. Zijn voortdurende inmenging komt voort uit een ambitie om de presidentiële macht uit te breiden, terwijl hij de langdurige traditie van onafhankelijkheid van de centrale bank negeert, een hoeksteen van economische stabiliteit in het land.

Centraal in zijn obsessie staat een misplaatste wens voor lage rentetarieven. Als voormalige vastgoedontwikkelaar drijft Trump zijn tegenstand tegen renteverhogingen door zijn voorkeur voor goedkope kredieten. 'Er kan een VERTRAGING van de economie optreden tenzij meneer Te Laat, een grote verliezer, de rente NU verlaagd', verkondigde hij, met minachting verwijzend naar Powell. Deze grove opmerking benadrukt zijn flagrante minachting voor de complexiteiten van het monetair beleid en zijn bereidheid om de economie als wapen in te zetten voor politiek gewin.

De politieke inmenging in de Fed—een zet die doet denken aan Nixon's rampzalige bemoeienissen in de jaren '70—is gevaarlijk en ongekend in moderne tijden. Juridische experts, waaronder voormalig vice-voorzitter van de Fed en deskundige bij het Brookings Instituut Donald Kohn, hebben gewaarschuwd dat Trumps acties een reëel gevaar vormen voor het vertrouwen op de markt.

Dergelijke gedragingen ondermijnen de onafhankelijkheid van de centrale bank, wat op lange termijn gevolgen heeft voor alle Amerikanen. Zoals Sarah Binder opmerkt, is de onafhankelijkheid van de Fed cruciaal voor het behoud van het publieke vertrouwen dat inflatie onder controle zal worden gehouden, terwijl Trump’s capriolen alleen maar twijfels over deze essentiële balans voeden.

Joe Lavorgna, hoofdeconoom bij SMBC Nikko Securities, merkte op dat Trump’s opmerkingen een 'zeer klassieke macro-economische discussie' zijn over de vertragingen van de Fed, maar zijn politiek gemotiveerde inmenging het risico met zich meebrengt dat de centrale bank te voorzichtig wordt. Ondertussen heeft Powell, wiens termijn volgend jaar afloopt, herhaaldelijk benadrukt dat hij ongevoelig is voor Trumps druk—en herinnert iedereen eraan dat de president niet de juridische autoriteit heeft om hem op elk moment te ontslaan.

Samenvattend tonen Trump’s voortdurende aanvallen op Jerome Powell en de Federal Reserve een gevaarlijk niveau van minachting voor institutionele onafhankelijkheid. Zijn roekeloze en ideologisch gedreven aanslagen op economische stabiliteit ondermijnen de checks en balances die lange tijd de Amerikaanse financiële systemen hebben beschermd.

Door gebruik te maken van grove beledigingen en ongefundeerde claims, loopt Trump het risico investeerders te vervreemden en belangrijke marktstructuren te destabiliseren. Zijn voortdurende eisen voor lage rentetarieven ongeacht de gevolgen onthullen een gevaarlijke obsessie voor zijn persoonlijke erfgoed boven het algemeen belang. Uiteindelijk brengen zijn acties de economische toekomst van de natie in gevaar, wat leidt tot een spoor van onzekerheid en potentiële ondergang.