Voetballers Beschuldigen HMRC van Financieel Groomen

Een groeiend aantal voormalige Premier League-sterren heeft zich gemeld om financiële adviseurs, en daarmee HMRC, te beschuldigen van wat zij noemen 'financieel groomen'. Ze beweren dat ze zijn gemanipuleerd om te investeren in mislukte investeringsschema's die hen miljoenen aan belastingboetes hebben gekost.

Tijdens een drukbezochte bijeenkomst in Westminster hoorde een nieuw interpartijen parlementair groep over investeringsfraude emotionele getuigenissen van spelers en actievoerders. Onder hen bevonden zich ex-internationals van Engeland, Danny Murphy en Brian Deane, die openhartig spraken over de impact die deze schema's, en de jacht van HMRC daarop, op hun leven hebben gehad.

Murphy, nu analist bij de BBC en TalkSport, deelde zijn eigen ervaring van een belastingrekening van £2,5 miljoen na te hebben geïnvesteerd in een filmschema dat belastingvoordeel zou bieden. In 2019 verloor hij een rechtszaak over £1 miljoen dat hij van Coutts bank had geleend om de investering te financieren.

“Ik kan me geen betere plek voorstellen dan een voetbalclub om slachtoffers te vinden,” vertelde Murphy aan het panel. Hij beschreef hoe spelers financiële adviezen zochten bij oudere teamgenoten of managers, om vervolgens in contact te komen met roofzuchtige adviseurs. “Het zijn niet alleen voetballers, het zijn jonge mannen die gemanipuleerd worden. Mensen begrijpen niet waarom je in deze positie beland bent. Het maakt je beschaamd – het voegt nog meer schande toe. Sommige mensen hebben de hel doorgemaakt. En sommigen zitten er nog steeds in.”

Murphy argueerde dat er geen opzet was om belasting te ontduiken en beschreef de schema's als uitbuitend: “Wat er gebeurde was groomen.”

Brian Deane bevestigde Murphy’s gevoelens en onthulde dat de gevolgen van slecht financieel advies sommige voormalige spelers bijna tot zelfmoord hebben gedreven. “Ik heb gezien hoe het de huwelijken van vrienden kapot maakte,” zei hij. “Het beïnvloedt je gezondheid en welzijn.”

De actievoerders stellen dat voetballers, hoewel zij rijk zijn, tijdens hun carrière zijn misbruikt en onterecht zijn aangepakt door HMRC. Ze vergelijken de situatie met de Post Office Horizon-schandaal, waarbij sommigen beweren dat HMRC niet de capaciteit of de wil heeft om de echte criminelen achter dergelijke schema's te vervolgen.

“Het is een enorme onrechtvaardigheid,” zegt Carly Barnes-Short, medevoorzitter van de Commissie Investering Fraude. “Deze jonge mannen zijn uitgebuit door degenen die ze vertrouwden om voor hun geld te zorgen.”

Alex Sobel, Labour MP voor Leeds Central en Headingley, was het ermee eens: “Dit is financieel groomen.” Hij pleitte ervoor dat HMRC zich zou moeten concentreren op de fraudeurs, niet op de slachtoffers. Lord John Mann ging verder en stelde vragen bij de logica van HMRC in het achtervolgen van verliezen op 'notionele inkomsten' van hypothetische investeringsopbrengsten. “Het is geen echt geld,” zei hij. “Het is potentieel geld. Dit is waar ze mensen voor achtervolgen.”

Ondertussen wijzen veel waarnemers op het ongemakkelijke contrast: terwijl deze voormalige atleten te maken hebben met agressieve handhaving, lijken techgiganten zoals Amazon en enkele ultrarijke individuen vaak veel soepeler door het belastingsysteem te navigeren. De kwestie is niet of voetballers hun eerlijke deel moeten betalen - dat moeten ze zeker - maar of rechtvaardigheid eerlijk wordt toegepast in alle sectoren van de samenleving.

Een woordvoerster van HMRC reageerde: “We hebben begrip voor mensen die mogelijk geld hebben verloren door dergelijke regelingen en behandelen deze per geval, waarbij we de welzijn van alle belastingbetalers serieus nemen. Iedereen die zich zorgen maakt over een belastingplicht, moet ons zo snel mogelijk contacteren om over opties te praten.”

Dit is niet de vraag of voetballers boven de wet staan – dat doen ze niet. Maar het is essentieel om hun verhalen niet alleen door de lens van roem of financiën te bekijken, maar als waarschuwingen voor misbruik van vertrouwen en systemen die niet hebben beschermd. Hoewel het waar is dat deze mannen goed betaald waren, waren ze ook jong en vaak niet goed voorbereid op de financiële wereld waar ze in werden geduwd. Nu de roep om hervormingen toeneemt, moeten we hopen dat rechtvaardigheid meer in balans komt, waarbij de architecten van fraude worden aangepakt in plaats van de gemanipuleerden. Uiteindelijk vragen deze zaken om een menselijke reactie – niet slechts een financiële afrekening.