Levensstijl financiering: de verborgen gevaren

Onlangs had ik een diner met een vriend die me vertelde dat hij in zijn jongere jaren geen geld opzij zette, omdat hij er van overtuigd was dat hij later meer zou verdienen. Zijn redenering was: 'Waarom zou ik nu als een arme man leven, terwijl ik weet dat ik dat later niet meer zal zijn?'

Wat mijn vriend beschrijft, is wat economen ‘consumptieverdeling’ noemen. Dit houdt in dat je je uitgaven gelijkmatig over je leven spreidt, in plaats van dat het fluctueert op basis van je vermogen en inkomen. Dit betekent dat jonge mensen weinig zouden moeten sparen (of zelfs schulden aangaan) om nu van het leven te genieten, om later hun besparingen te verhogen om deze uitgaven in te halen.

Het klinkt logisch. Als je de toekomstige cashflows met 100% zekerheid kende, zou je je uitgaven perfect kunnen timen zonder je zorgen te maken over te veel uitgeven of te veel sparen. De dollars die vandaag uitgaan, zouden gedekt worden door dollars die morgen binnenkomen (en vice versa).

Hoewel dit idee in theorie aantrekkelijk is, blijkt het in de praktijk problematisch. Het probleem is dat we onze toekomstige cashflows niet met redelijke zekerheid weten. Hierdoor kunnen we te weinig sparen (of te veel schulden aangaan) wanneer we jong zijn, om later te ontdekken dat ons toekomstige inkomen niet voldoende is om ons hoofd boven water te houden.

Het probleem met de redenering van mijn vriend, en consumptieverdeling in het algemeen, is de afhankelijkheid van het pad. Met andere woorden, om de toekomst te bereiken, moet je de verleden overleven. Als je consumptieverdeling toepast en je komt in financiële moeilijkheden, dan kan het zijn dat je daar niet meer uitkomt. Laten we een voorbeeld bekijken om dit te illustreren.

Neem iemand die in zijn twintig jaren zijn levensstijl financiert met een creditcard, met de gedachte dat hij deze later met toekomstige inkomsten zal aflossen. Voor hij het weet, is hij diep in de schulden. Hij raakt zo achterop dat zijn auto wordt opgeëist en hij kan niet meer naar zijn werk reizen. Niet veel later verliest hij zijn baan en komt hij in een financiële neerwaartse spiraal terecht.

Was deze persoon op een goede weg naar meer verdienen en sparen in de toekomst? Waarschijnlijk. Net als de meeste mensen zou hij waarschijnlijk op een punt in zijn carrière komen waar zijn inkomen stijgt en hij meer kan besparen. Helaas heeft hij dat resultaat nooit kunnen ervaren omdat zijn uitgavenpatroon hem een andere kant op heeft geleid.

Hieruit blijkt dat padafhankelijkheid cruciaal is; elke actie die je vandaag onderneemt beïnvloedt welke acties je morgen kunt ondernemen.

Deze gedachtegang geldt ook voor je investeringen. Bijvoorbeeld, ik ben in de afgelopen jaren vaak gevraagd naar mijn mening over het boek 'Lifecycle Investing'. Het uitgangspunt van het boek is dat jonge mensen 100% van hun geld in aandelen zouden moeten hebben, met enige leverage, omdat dit historisch gezien een beter rendement zou opleveren dan een portefeuille zonder leverage.

Als je dit advies had opgevolgd sinds de publicatie van het boek in april 2010 (en had geïnvesteerd in een 3x levered S&P 500 indexfonds), zou je de S&P 500 met bijna 2.000% zijn voorgebleven. Natuurlijk geldt dit alleen omdat Amerikaanse aandelen niet te maken hebben gehad met een langdurige meerjarige daling.

Hoewel de prestaties van dit 3x-fonds er in retrospectief geweldig uitzien, zijn de resultaten de afgelopen jaren niet zo indrukwekkend. In de afgelopen drie jaar heeft het 3x levered fonds zich feitelijk hetzelfde gedragen als de S&P 500, maar met veel meer volatiliteit. En als ik zeg 'veel meer volatiliteit', dan bedoel ik ook echt veel meer.

Momenteel ligt het 3x fonds ongeveer 33% onder zijn hoogste punt en het was met 77% gedaald tijdens de bodem in maart 2020. Investeren met leverage lijkt gemakkelijk tot je het echt moet doen.

Ondanks de enorme volatiliteit die met deze strategie gepaard gaat, ben ik het niet oneens met de cijfers. In mijn eigen analyse van leveraged indexfondsen ontdekte ik dat een levered Amerikaanse aandelenportefeuille in alle 30-jarige periodes beter presteerde dan een unleverage portefeuille, met uitzondering van de Grote Depressie. Als je echter met zekerheid zou weten dat je in de komende 30 jaar geen opnieuw een Grote Depressie-achtige gebeurtenis zou meemaken, zou je waarschijnlijk beter af zijn met wat leverage in je portefeuille.

Helaas heeft dit argument dezelfde tekortkoming als het argument voor consumptieverdeling: we weten de toekomst niet. Ja, een nieuwe Grote Depressie-achtige gebeurtenis is onwaarschijnlijk in de komende drie decennia, maar het is niet nul. Dat is de uitdaging.

Veel jonge investeerders zullen waarschijnlijk prima met wat leverage in hun portefeuilles, maar het is geen aanbeveling die ik veilig kan doen. Het kost maar één keer een 2008, 1974 of 1929 en dit advies valt uit elkaar.

Daarom hou ik zo van het advies van Meb Faber: 'Overleef gewoon.' Het is zo simpel, maar zo waar. Helemaal aan het einde van je investeringsreis in één stuk aankomen is belangrijker dan het maximaliseren van je rendementen. Omdat de acties die je onderneemt om je rendementen te maximaliseren niet te onderscheiden zijn van de acties die je onderneemt om ze te minimaliseren.

Dat is de wrede ironie van investeren. De mensen die veel risico nemen (door grote, geconcentreerde inzetten) zijn zowel de rijkste als de armste investeerders. En deze informatie wordt pas onthuld nadat hun inzetten uitspelen.

Daarom moet je nooit te veel lenen tegen je toekomst. Want een betere toekomst is niemand beloofd.

Het kan moeilijk zijn om je dit te herinneren wanneer de meeste van wat we sinds 2010 in de financiële markten hebben ervaren omhoog en naar rechts is gegaan. Het is gemakkelijk om jezelf te overtuigen dat deze trend zal doorgaan en dat je meer risico moet nemen. De recente handelsoorlog en de enkele herstel kunnen je dit nog verder doen geloven. Maar ik adviseer om voorzichtig te zijn.

Afgelopen weekend kondigde Warren Buffett aan dat hij aan het einde van het jaar zal aftreden als CEO van Berkshire Hathaway. Gedurende zijn carrière gebruikte Buffett gemiddeld een bescheiden 1.6 tot 1 leverage. Als de grootste investeerder aller tijden maar een beetje leverage gebruikt, waarom zou jij dan meer overwegen?

Fijne investeringen en bedankt voor het lezen!

Als je dit bericht leuk vond, overweeg dan om je aan te melden voor mijn nieuwsbrief. Dit is bericht 449. Alle code die ik heb gerelateerd aan dit bericht is hier te vinden met hetzelfde nummering.