De Waarde van Mentale Vrijheid

Je kunt geen prijs zetten op mentale vrijheid. Jaren geleden ben ik gestopt met het kopen van actieve investeringen, zoals individuele aandelen. Dit besluit kwam voort uit verschillende overwegingen.

In eerste instantie stopte ik vanwege de prestatie-argumenten. Als 85% van de actieve fondsbeheerders de markt niet kan verslaan over een periode van 10 jaar, wat maakt dan dat jij dat zou kunnen?

Deze redenering hield een tijdlang stand, maar al snel veranderde mijn denkwijze naar een meer existentiële benadering. Het idee dat het te moeilijk is om in te schatten of je daadwerkelijk goed bent in het kiezen van aandelen, vooral door de rol van geluk, maakte me ervan bewust dat de tijd die ik hierin investeerde misschien wel beter besteed kon worden aan andere dingen.

Vandaag de dag heeft mijn visie rondom actieve investeringen echter een nieuwe richting gekregen. Mijn focus ligt nu op mentale vrijheid. Wat ik me gerealiseerd heb, is dat wanneer je een actieve investering zoals een individueel aandeel koopt, dit veel van je aandacht opslokt.

Ik herinner me de tijd in mijn vroege twintiger jaren. Ik had $1,000 in een enkele aandeel en checkte de prijs ervan meerdere keren per dag. In tegenstelling tot de S&P 500, waar ik vaak 20 of 30 keer meer in had en nauwelijks naar keek. Waarom was dat zo?

Ik kan niet voor alle investeerders spreken, maar voor mij was het mijn ego dat op het spel stond. Mijn identiteit als investor hing af van die individuele aandelen. Ik identificeer me niet met indexfondsen. Wanneer deze met 10% of 20% dalen, doet dat me niks, omdat ik het niet kan controleren.

Maar dat was niet het geval met mijn actieve investeringen. Bij elke aankoop van een individueel aandeel voelde het als een bewuste beslissing die inging tegen het standaardadvies, namelijk het kopen van een indexfonds. Dit verbond mijn ego aan de uitkomst van die beslissing. Als mijn aandeel steeg, was ik een genie. Als het daalde, was ik een idioot.

Dit lijkt misschien simpel, maar dit is wat er in ons hoofd gebeurt wanneer we zulke investeringen doen. We hechten onze zelfwaarde aan wat we kiezen om in te investeren. Hoewel er niets mis is met deze connectie, wat gebeurt er als deze investering al je aandacht opslokt? De kosten kunnen veel hoger zijn dan wat de investering je wellicht opbrengt.

Ik probeer ook geen drama te maken. Zelfs al zou ik 20 minuten per dag besteden aan het volgen van mijn actieve investeringen in die vroege jaren, dan is dat toch al snel zo'n 80 uur per jaar. Denk je niet dat ik die 80 uur aan betere dingen had kunnen besteden? Zonder twijfel. Elke minuut die ik besteedde aan het volgen van aandelenprijzen had ik kunnen schrijven, programmeren of iets anders doen.

De echte kosten van actieve investeringen zijn niet alleen de onderperformance of existentiële angst, maar de mentale afleiding die je jezelf oplegt. De tijd die je had kunnen besteden aan dingen waarin je misschien beter bent.

Sommige mensen genieten van het proces van aandelen kiezen, en dat is prima. Maar zelf heb ik veel betere manieren om mijn tijd te besteden. Ik kan schrijven, naar de sportschool gaan, tijd doorbrengen met mijn familie of calculators maken voor deze website. Dat zijn de kosten van actieve investeringen voor mij. Wat zijn de kosten voor jou?

Bovendien gaat deze discussie veel verder dan alleen actieve investeringen. Het gaat om hoe we onze aandacht in het algemeen gebruiken. Helaas zijn we tegenwoordig nooit minder in controle geweest over onze aandacht. De 'Tik-tokificatie' van het internet heeft korte video's tot het dominante medium gemaakt op sociale media. Het is te makkelijk om in deze verleidingen te vervallen.

Dit verklaart waarom schermtijd blijft stijgen en jonge mensen meer tijd alleen doorbrengen dan ooit. Zoals de grafiek hieronder laat zien, besteedden jongeren in 2023 vier keer zoveel tijd aan gamen, 75% meer tijd op sociale media en ongeveer 25% minder tijd aan sociale interactie vergeleken met 2010.

Zie je wat er aan de hand is? We worden gepacificeerd met digitale afleiding terwijl de eigenaren van deze platforms rijker en machtiger worden. En zij gebruiken die middelen om zich verder te verankeren in de media, de overheid en andere delen van ons leven.

Ik zelf worstel ook met telefoonavhankelijkheid. Aangezien ik online content creëer, kan ik mijn sociale media-activiteit als onderzoek rechtvaardigen. Maar diep van binnen weet ik dat dit een excuus is. Zelfs ik vind mezelf vaak verdwalen in deze entertainment-valkuilen. Dertig minuten kunnen in een oogwenk vervagen.

Maar recentelijk heb ik geprobeerd om hiertegen te vechten. En ik doe dat op dezelfde manier als ik tegen actieve investeringen heb gevochten: door mijn identiteit te herinneren. Ik besef dat elke uur dat ik zonder nadenken op sociale media scroll, een uur is dat ik niet gebruik voor mijn belangrijkste doelen. Het is een uur dat ik niet bezig ben als financieel schrijver of data scientist. Het is een uur dat ik niet doorbreng met mijn verloofde, mijn familie of vrienden.

Wanneer je je leven op deze manier bekijkt, wordt het veel gemakkelijker om oude patronen te doorbreken en je te concentreren op wat echt belangrijk is. Want terwijl jij je richt op de handelsconflicten, het aantal kinderen van Elon Musk of wat er ook maar het nieuws domineert, worden de mensen die deze systemen beheren steeds rijker en rijker. En zij doen dit ten koste van je meest waardevolle bezit: je tijd en aandacht.

Dus, wat ga jij doen? Maar belangrijker nog, wie wil je zijn? Bepaal dat en de rest zal op zijn plek vallen. Want je kunt geen prijs zetten op mentale vrijheid.

Bedankt voor het lezen.

Als je deze post leuk vond, overweeg dan om je aan te melden voor mijn nieuwsbrief.