Guardiola's Impact op de Premier League

Pep Guardiola: de man die Premier League voetbal voorgoed heeft veranderd.

De afgelopen tijd hebben fans van de Premier League hun liefste herinneringen gedeeld aan de zogenaamde 'Barclaysmannen' op sociale media. Met deze term worden de ondergewaardeerde spelers aangeduid die de essentie van voetbal vertegenwoordigen. Deze trend is ontstaan uit de frustratie van fans over de huidige staat van het wereldvoetbal, waarbij velen de schuld geven aan Guardiola.

Volgens deze critici staat de individuele talentontwikkeling tegenwoordig op een lager pitje, ten gunste van strikte systemen. Guardiola, die vaak 'systeemspelers' verkiest, is hiervoor het doelwit van veel kritiek. Deze spelers lijken soms robotachtig, waarbij ze de nadruk leggen op balbeheersing en druk zetten, in plaats van hun unieke vaardigheden te tonen. Dit heeft geleid tot de opinie dat het spel minder spannend is geworden dan voorheen.

Er zit waarheid in deze beweringen. Neem bijvoorbeeld Jack Grealish. Voordat hij naar Manchester City verhuisde, was hij een krachtpatser bij Aston Villa, met zestien doelpunten en assists in één seizoen. Voor zijn komst naar City was hij een dynamische, creatieve middenvelder, maar onder Guardiola ging zijn productie omlaag naar slechts zes doelpunten.

Grealish focuste zich op balbezit en het maken van eenvoudige passes, wat City hielp om defenses effectief te doorbreken. Een vergelijkbare trend zien we bij Phil Foden, een opkomende ster die vaak het teamspelen voor zijn eigen flair plaatst.

Onder invloed van Guardiola is het lijkt nu alsof de beste speler in de Premier League en de Ballon d'Or-winnaar een verdediging-middenvelder is. Rodri bewijst met zijn geweldige talent en cruciale rol in Guardiola's kampioensteam dat dit mogelijk is.

Dat een 'systeemspeler' als Rodri de Ballon d'Or heeft gewonnen, laat velen geloven dat er een fundamenteel probleem is in de sport.

Zelfs nieuwe trainers zoals Kieran Mckenna en Russell Martin omarmen nu deze speelstijl gericht op balbezit. Hun teams spelen met backs die het veld opstormen, en het spel draait volledig om snelle passes om goals te creëren.

Terug in de vroege jaren 2000 zouden nieuw gepromoveerde teams nooit geprobeerd hebben om de bal te beheersen en het veld snel door te komen. De tijd van directe voetbal en 'bus parkeren' lijkt een ver verleden.

Vandaag de dag is elke toptrainer globaal geïnspireerd door Guardiola’s gegenpressing en tiki-taka. Deze verschuiving heeft zeker gemengde reacties uitgelokt bij voetbalfanaten, waarbij sommigen zelfs genieten van City’s recente reeks van vijf nederlagen op rij.

Maar als je denkt dat dit het einde betekent voor Guardiola's City, mis je het grotere plaatje van wat hij heeft bereikt. Op hun piek zijn Guardiola’s teams vloeiend, dodelijk en een genot om naar te kijken. Ze zijn geen rigide formaties, maar flexibele probleemoplossers die snel beslissingen kunnen nemen, terwijl ze toch de hoge voetbalstandaard bewaren.

Hun 100-punten prestatie is nog steeds het hoogste in de geschiedenis van de Premier League. Daarnaast hebben ze het record gevestigd voor de meeste doelpunten in één seizoen, met maar liefst 106. Guardiola’s teams staan bekend om hun agressieve spelwijze, waarbij ze moeiteloos tegenstanders doorsnijden en talloze doelpunten maken. Terwijl individuele talenten misschien niet het belangrijkste focuspunt zijn voor Pep, is winnen met flair dat wel.

Guardiola is een tactisch genie dat flexibeler is dan de meeste mensen denken. Voor de komst van Haaland speelde City jarenlang met een valse negen. Veel mensen realiseren zich niet hoe groot deze tactische verschuiving was. De uitdagingen waren duidelijk tijdens het eerste deel van het seizoen 2022/23, toen Manchester City moeite had, wat Arsenal in staat stelde om een stevige voorsprong te nemen.

Maar trouw aan zijn genialiteit kwam Guardiola halverwege het seizoen met een nieuwe formatie om hun problemen aan te pakken. Ze schakelden over naar een 3-2-4-1-systeem, waarbij John Stones als een noodoplossing in het middenveld fungeerde. Niemand had verwacht dat Stones een van de opvallendste spelers van het seizoen zou worden, maar hij excelleerde in die rol. Deze wijziging kwam ook ten goede aan spelers zoals Bernardo Silva en Ilkay Gundogan.

Uiteindelijk leek het alsof City voorbestemd was om in alle competities te domineren. Om halverwege het seizoen een gloednieuwe tactiek in te voeren is al indrukwekkend, maar om het treble te winnen met deze strategie is een van de meest opmerkelijke prestaties in de sportgeschiedenis.

Sommige mensen beweren dat de opkomst van een 'systeemspeler' het einde van het Premier League voetbal betekent, maar eigenlijk is dit gewoon het begin van een nieuwe gouden eeuw voor de competitie. We betreden een nieuwe fase van tactische strijd tussen de slimste geesten in het voetbal.

Maar kunnen we het er allemaal over eens zijn dat we het missen om Morgan Gamst Pedersen wekelijks die prachtige doelpunten te zien maken?