Mounjaro vs Wegovy: Effectiviteit van Gewichtsverlies

In een baanbrekend klinisch onderzoek is het gewichtsverliesmedicijn Mounjaro (tirzepatide) de concurrent Wegovy (semaglutide) voorbijgestreefd. Mounjaro biedt niet alleen een groter gemiddeld gewichtsverlies, maar ook verbeteringen in verschillende gezondheidsmarkers. Hoewel beide medicijnen effectief zijn, blijkt dat Mounjaro deelnemers aanzienlijk meer gewicht laat verliezen, wat de discussie over de toekomst van farmaceutische behandeling van obesitas doet oplaaien.

De studie, gepresenteerd op het Europese Congres over Obesitas in Malaga en gepubliceerd in het New England Journal of Medicine, volgde 750 obese volwassenen met een gemiddeld startgewicht van 113 kg over een periode van 72 weken. De deelnemers kregen de hoogste dosis die ze konden verdragen van Mounjaro of Wegovy.

De gegevens tonen aan dat gebruikers van Mounjaro gemiddeld 20% van hun lichaamsgewicht verloren, vergeleken met 14% voor Wegovy. Bovendien verloor 32% van de Mounjaro-gebruikers een kwart van hun lichaamsgewicht, terwijl slechts 16% dit resultaat behaalde bij Wegovy. De tailleomtrek verminderde met 18 cm bij Mounjaro, tegenover 13 cm bij Wegovy. Bovendien zagen gebruikers van Mounjaro ook grotere verbeteringen in bloeddruk, bloedsuiker en cholesterolwaarden.

Beide medicijnen werken door natuurlijke hormonen na te bootsen die de eetlust onderdrukken en de vetverbranding bevorderen, maar Mounjaro lijkt verder te gaan door twee hersenpaden die met eetlust te maken hebben te activeren, terwijl Wegovy slechts één pad activeert. Dit dubbele mechanisme kan de superieure resultaten verklaren.

Dr. Louis Aronne, die de studie leidde aan het Comprehensive Weight Control Center van Weill Cornell Medicine in New York, benadrukte de potentiële verschillen in de behoeften van patiënten: “De meeste mensen met obesitas zullen goed af zijn met semaglutide (Wegovy); degenen aan de hogere kant zullen wellicht beter af zijn met tirzepatide (Mounjaro).”

Het is belangrijk op te merken dat de studie gefinancierd is door Eli Lilly, de fabrikant van Mounjaro, en dat deze resultaten komen op een moment dat de vraag naar beide medicijnen wereldwijd stijgt. In het VK zijn beide medicaties verkrijgbaar via specialistische klinieken en privévoorschriften. Professor Naveed Sattar van de Universiteit van Glasgow merkte op: “In het VK zijn de verkoopcijfers van tirzepatide nu ver boven die van semaglutide – dat is gewoon de realiteit – en deze studie zal dat waarschijnlijk versnellen.”

De verwachtingen van patiënten spelen ook een belangrijke rol. “Velen zijn tevreden met 15% gewichtsverlies… velen willen zoveel mogelijk gewicht verliezen.” Ondanks Mounjaro’s voordelen in gewichtsverlies en gezondheidsresultaten, vertoonden beide medicijnen vergelijkbare bijwerkingen. Interessant is dat vrouwen in beide behandelgroepen doorgaans meer gewicht verloren dan mannen.

Toch behoudt Wegovy een belangrijke voorsprong: het is al goedgekeurd voor gebruik ter bescherming van het hart, inclusief het voorkomen van hartaanvallen. Mounjaro is hier nog niet voor goedgekeurd, omdat relevante proeven nog steeds gaande zijn.

Ondertussen is de race in de behandeling van obesitas verre van voorbij. Onderzoekers testen hogere doseringen, orale formuleringen en nieuwe generatie medicijnen die zich op verschillende paden richten. Volgens professor Sattar beweegt het veld zich zo snel dat “preventie van obesitas binnenkort ook mogelijk zou kunnen zijn.” Hij waarschuwt echter dat de focus op medicijnen niet moet afleiden van bredere gezondheidsoplossingen: “Het zou veel beter zijn om onze samenleving gezonder te maken om te voorkomen dat meer mensen obesitas ontwikkelen.”

Er valt niet te ontkennen dat deze nieuwe gewichtsverliesmedicijnen veelbelovend zijn. Voor mensen die jarenlang met obesitas hebben geworsteld, biedt de mogelijkheid tot een gewichtsvermindering van 15-20%, verbeterde gezondheidsmarkers en minimale bijwerkingen begrijpelijkerwijs opwinding. Ik hoop dat deze medicijnen mensen veilig en duurzaam kunnen helpen af te vallen.

Toch blijft het gevoel hangen dat het misschien allemaal te mooi lijkt om waar te zijn. De financieringsbronnen, de hype op de markt en de snelle particuliere aceptatie roepen vragen op. Zijn we getuige van een doorbraak, of gewoon een andere farmaceutische goudkoorts? Alleen de tijd – en langetermijngegevens – zal het leren.