Wie wordt de volgende paus? Topkandidaten onthuld

Terwijl de katholieke kerk zich voorbereidt op het leven na paus Franciscus, groeien de speculaties over wie de volgende bisschop van Rome zal worden. De keuze van een nieuwe paus is altijd een diep spiritueel en geheim proces, waarvan de uitkomsten vaak niet te voorspellen zijn—evenals weinigen de opkomst van Jorge Mario Bergoglio in 2013 hadden voorzien.

Op dit moment kijken we naar een diverse groep kardinalen van over de hele wereld, die elk een andere visie voor de toekomst van de kerk vertegenwoordigen—of het nu gaat om continuïteit, hervorming of een terugkeer naar de traditie.

Cardinaal Pietro Parolin, 70 jaar, uit Italië, wordt door velen gezien als de meest logische kandidaat voor continuïteit. Als huidige staatssecretaris van het Vaticaan heeft hij sinds 2013 een belangrijke rol gespeeld in de buitenlandse aangelegenheden van de kerk. Zijn betrokkenheid bij de controversiële overeenkomst met China in 2018 leidde tot zowel lof als kritiek. Voorstanders beschouwen hem als 'een moedige idealist en fervent voorvechter van de vrede', terwijl tegenstanders hem beschuldigen van het compromitteren van doctrines voor diplomatie.

Cardinaal Luis Antonio Tagle, 67 jaar, uit de Filippijnen, werd ooit beschouwd als een koploper en de geestelijke erfgenaam van Franciscus. Als voormalig aartsbisschop van Manilla zou hij de eerste Aziatische paus worden—een belangrijke erkenning voor de regio met de snelst groeiende katholieke bevolking. Tagle heeft gepleit voor een zachtere benadering van gescheiden en homoseksuele paren, maar blijft vastberaden in zaken zoals abortus. Hoewel hij recentelijk aan traction lijkt te hebben verloren, wordt hij nog steeds gezien als een symbool van wereldwijde inclusie.

Cardinaal Peter Turkson, 76 jaar, uit Ghana, heeft al lange tijd een gerespecteerde stem in Vaticaanse kringen. Hij zou de eerste zwarte paus in eeuwen zijn. Turkson pleit voor klimaatrechtvaardigheid, economische billijkheid en de waardigheid van de mens, en combineert een traditionele katholieke kijk met bewustzijn van moderne sociale kwesties. Hij heeft corruptie aan de kaak gesteld en zich uitgesproken tegen strenge anti-LHBTQ-wetten in Afrika, wat zijn genuanceerde begrip van wereldwijde realiteiten aantoont.

Cardinaal Péter Erdő, 72 jaar, uit Hongarije, staat voor een duidelijke conservatieve verschuiving. Hij wordt gezien als de intellectuele exponent van de traditionele katholieke leer. Erdő zou een meer hiërarchische, juridische toon kunnen herstellen in het leiderschap van de kerk, vooral gezien zijn eerdere steun voor de overleden kardinaal George Pell. Zijn alignatie met de Hongaarse premier Viktor Orbán tijdens de vluchtelingencrisis in 2015 toont zijn weerstand tegen de open-hands benadering van Franciscus op migratie aan.

Cardinaal Matteo Zuppi, 69 jaar, uit Italië, wordt vaak gezien als een medelevende hervormer in de geest van Franciscus. Sinds zijn aanstelling in 2019 heeft hij gewerkt als vredesgezant van het Vaticaan in Oekraïne, waar hij zowel patriarch Kirill als president Zelenskyy heeft ontmoet. Zuppi pleit voor de armen, gemarginaliseerden en homoseksuele paren—hoewel zijn standpunten binnen het doctrinaire kader van de kerk blijven.

De jongste van de belangrijke concurrenten is cardinaal José Tolentino Calaça de Mendonça, 59 jaar, uit Portugal. Hij is een theoloog en dichter met een moderne kijk. Zijn leeftijd kan voor sommigen een bezwaar vormen, uit vrees voor een lange pausperiode die toekomstige kansen zou kunnen vertragen. Toch hebben zijn progressieve allianties en culturele openheid de aandacht getrokken. Zijn banden met feministische en LHBTQ-bevestigende stemmen binnen de kerk tonen een bereidheid om met moderne bewegingen in contact te treden.

Cardinaal Mario Grech, 68 jaar, uit Malta, heeft een opmerkelijke ideologische transformatie ondergaan. Oorspronkelijk conservatief, heeft hij onder invloed van Franciscus meer progressieve standpunten omarmd, waaronder zijn steun voor vrouwelijke diakenen en zijn kritiek op anti-migrantenbeleid in Europa. Zijn aanhangers wijzen op zijn aanpasbaarheid als een teken van spirituele groei en openheid.

Cardinaal Pierbattista Pizzaballa, 60 jaar, uit Italië, is de Latijnse patriarch van Jeruzalem en een krachtig symbool van vreedzaam leiderschap. Na de aanvallen van Hamas in oktober 2023 bood hij zichzelf aan als gijzelaar in plaats van Israëlische kinderen. Zijn stille diplomatie en bereidheid om persoonlijke risico's te nemen hebben bewondering gewekt, hoewel zijn opvattingen over grote sociale kwesties grotendeels onbekend blijven.

Cardinaal Robert Sarah, 79 jaar, uit Guinee, is misschien wel de meest ideologisch rigide onder de kandidaten. Hij is een stevige conservatief die 'genderideologie' en islamitisch extremisme heeft aangeklaagd, en schreef in 2020 een boek ter verdediging van het priestercelibaat—een stap die door sommigen wordt gezien als een tegenspraak tegen paus Franciscus. Sarah's aanstelling zou een dramatische terugkeer naar het traditionalisme betekenen.

De dood van paus Franciscus markeert het einde van een tijdperk dat werd gekenmerkt door medeleven, nederigheid en een vastberaden poging om de katholieke kerk dichter bij de wereld te brengen die zij dient. Zijn inspanningen om de armen te verdedigen, de gemarginaliseerden te omarmen en de dialoog met mensen van allerlei achtergronden te openen, hebben hem bewondering opgeleverd, veel verder dan de katholieke kring. Terwijl het conclaaf zich voorbereidt om zijn opvolger te kiezen, staat de kerk voor een bepalend moment: terugkijken naar starheid of vooruitkijken met genade. Wie er ook wordt gekozen, de hoop blijft dat zij het vuur van paus Franciscus zullen dragen—de kerk leiden met dezelfde liefde, moed en toewijding aan een werkelijk inclusieve 21ste-eeuwse geloofsbeleving.