Benjamins Netanyahu's Vermogen en Controverse

Benjamin Netanyahu is een prominente Israëlische politicus wiens vermogen wordt geschat op zo'n $13 miljoen. Hij heeft drie keer de functie van premier bekleed: eerst van 1996 tot 1999, en vervolgens van 2009 tot 2021. Opmerkelijk genoeg werd hij in november 2022 opnieuw gekozen. Tussen zijn eerste twee termijnen door was Netanyahu actief in de private sector, voordat hij de posities van Minister van Buitenlandse Zaken en Minister van Financiën bekleedde onder premier Ariel Sharon. Met zijn controversiële beleid staat hij zowel nationaal als internationaal in de schijnwerpers. In 2019 werd hij aangeklaagd voor corruptie, fraude en schending van vertrouwen.

Netanyahu werd geboren op 21 oktober 1949 in Tel Aviv als het tweede van drie kinderen van seculiere Joodse ouders, Tzila en Benzion. Hij groeide op in Jeruzalem en ging naar de Henrietta Szold Basisschool. Later verhuisde zijn familie naar de Verenigde Staten, waar ze zich vestigden in Cheltenham Township, Pennsylvania. Op de middelbare school was hij actief in schaken, debatteren en voetbal. Een van zijn klasgenoten was Reggie Jackson, die later een Hall of Famer zou worden in de Major League Baseball.

Na zijn middelbare school keerde Netanyahu terug naar Israël om dienst te nemen in de Israëlische strijdkrachten. Hij werd opgeleid als gevechtssoldaat en diende vijf jaar in de elite-eenheid Sayeret Matkal, waar hij aan verschillende missies deelnam. Na zijn ontslag in 1972 ging hij terug naar de VS voor zijn studies aan het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Na een korte terugkeer naar Israël om deel te nemen aan de Jom Kipoeroorlog in 1973, voltooide hij zijn studie aan MIT met een diploma in architectuur. Tevens behaalde hij een master aan de MIT Sloan School of Management. Hoewel hij bezig was met een doctoraat, stopte hij zijn studies na de tragische dood van zijn broer Yonatan tijdens Operatie Entebbe.

Na zijn afstuderen in 1976 werkte Netanyahu als economisch adviseur bij Boston Consulting Group gedurende twee jaar. Hij keerde vervolgens terug naar Israël, waar hij het Yonatan Netanyahu Anti-Terror Institute oprichtte ter nagedachtenis aan zijn broer. Van 1980 tot 1982 was hij directeur marketing bij Rim Industries in Jeruzalem, waar hij belangrijke contacten legde met Israëlische politici. Dit leidde uiteindelijk tot zijn aanstelling als Permanents Vertegenwoordiger van Israël bij de Verenigde Naties van 1984 tot 1988.

In de late jaren '80 keerde Netanyahu terug naar Israël en werd lid van de Likud-partij. Na de nederlaag van zijn partij in de verkiezingen van 1992, werd hij de nieuwe leider van Likud. In de verkiezingen van 1996 won hij van de zittende premier Shimon Peres, waarmee hij de jongste premier in de geschiedenis van Israël werd.

Tijdens zijn eerste termijn als premier onderhandelde Netanyahu met de Palestijnse president Yasser Arafat en veroorzaakte hij spanningen met Jordanië door de moord op Hamas-leider Khaled Mashal te bevelen. Hij voerde een reeks economische hervormingen door om Israël naar een vrije markteconomie te brengen. Zijn regering kreeg veel tegenstand van de politieke linkerzijde en was verwikkeld in verschillende schandalen rondom corruptie. In de verkiezingen van 1999 verloor Netanyahu van Ehud Barak.

Na zijn nederlaag trok Netanyahu zich terug uit de politiek en ging hij aan de slag in de private sector als senior adviseur voor BATM Advanced Communications in Israël. In 2000, na de val van Baraks regering, werd hij aangemoedigd om terug te keren naar de politiek. Hij werd Minister van Buitenlandse Zaken en later Minister van Financiën. Van 2003 tot 2005 doorvoerde hij belangrijke economische hervormingen die zorgden voor groei en buitenlandse investeringen.

Na de verkiezingen van 2009, waar Likud tweede werd, vormde Netanyahu een samenwerkingsregering en behaalde hij zijn tweede termijn als premier. Hij leidde Likud naar winst in de verkiezingen van 2013 en 2015. Echter, in 2020 leidde een politieke impasse tot een nieuwe verkiezing in 2021, waarbij Netanyahu werd afgezet door Naftali Bennett en Yair Lapid.

Vanaf 2017 werd Netanyahu het doelwit van strafrechtelijke onderzoeken naar beschuldigingen van corruptie. In november 2019 werd hij officieel aangeklaagd, wat hem de eerste zittende premier in Israël maakte die met strafrechtelijke aanklachten te maken kreeg. Als hij schuldig bevonden wordt, kan hij tot 13 jaar gevangenisstraf krijgen.

Er zijn ook beschuldigingen van oorlogsmisdaden tegen Netanyahu ingediend bij het Internationaal Strafhof in Den Haag, afkomstig uit militaire acties tijdens zijn premierschap in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever. Critics beweren dat deze acties aanvallen op burgers inhouden en mogelijke schendingen van het internationale recht vormen. Netanyahu ontkent deze beschuldigingen krachtig en beschouwt ze als politiek gemotiveerd. Zijn regering argumenteert dat Israël handelt uit zelfverdediging tegen terrorisme. Deze kwestie heeft geleid tot hevige discussies op internationaal niveau.

Persoonlijk had Netanyahu drie huwelijken. Van 1972 tot 1984 was hij getrouwd met Miriam Weizmann en kreeg hij een dochter, Noa. Hij had een affaire met een studente, Fleur Cates, met wie hij in 1981 trouwde, maar dit huwelijk eindigde in 1984. In 1991 trouwde hij voor de derde keer met Sara Ben-Artzi. Ze hebben twee zonen, Yair en Avner.

Benjamin Netanyahu's erfenis is met sprake van controverse en verdeeldheid. Terwijl zijn beleid leidde tot belangrijke economische hervormingen en een stevige aanpak van nationale veiligheid, wordt zijn regering ook gekenmerkt door corruptie, juridische strijd en omstreden beleidslijnen.