Huizenkosten in Engeland Onbetaalbaar voor Meesten

De laatste gegevens van het Office for National Statistics (ONS) tonen aan dat slechts de rijkste 10% van de bevolking in Engeland financieel in staat is om een gemiddeld huis te kopen. De gemiddelde huishoudens hebben maar liefst 8,6 keer hun beschikbaar inkomen nodig om aan de vraagprijs te voldoen.

Deze recente statistieken benadrukken de ernst van de disfunctionele woningmarkt in het Verenigd Koninkrijk. De voortdurende stijging van de huizenprijzen heeft de groei van de huishoudinkomens in de afgelopen decennia aanzienlijk overtroffen.

Het ONS heeft geconcludeerd dat het kopen van een gemiddeld huis, dat vorig jaar werd gewaardeerd op £298.000, ongeveer 8,6 jaar van het gemiddelde jaarlijkse netto-inkomen van Engeland vereist, dat op £35.000 is geschat. Dit ratio is bijna verdubbeld sinds 1999.

In Wales lag dit ratio op 5,8, in Schotland op 5,6 en in Noord-Ierland op 5, waar de typische woning nauwelijks als toegankelijk wordt beschouwd voor de meeste gezinnen.

De definitie van betaalbaarheid volgens het ONS is dat de gemiddelde huizenprijs lokaal minder dan vijf keer het lokale gemiddelde inkomen bedraagt. Volgens deze maatstaf zouden alleen huishoudens met een besteedbaar inkomen van ten minste £69.677, die tot de top 10% behoren in Engeland, als redelijk in staat worden beschouwd om een gemiddeld huis te kopen.

In Wales geldt deze norm voor huishoudens in de top 30%, terwijl het voor Schotland de top 40% betreft. Slechts in Noord-Ierland is een gemiddeld huis betaalbaar voor een huishouden met een gemiddeld inkomen.

In Londen, waar de vastgoedprijzen de afgelopen twintig jaar aanzienlijk zijn gestegen, kunnen zelfs veel huishoudens binnen de top 10% van lokale verdieners, die een besteedbaar inkomen van minstens £89.901 hebben, zich geen gemiddeld huis in de stad veroorloven.

Vorige jaar werd het gemiddelde huis in Londen verkocht voor ongeveer £530.000, wat overeenkomt met 14,1 jaar van het gemiddelde inkomen. Voor de top 10% zou het 5,9 jaar kosten om een gemiddeld huis te verwerven, terwijl de laagste 10% er 34,7 jaar voor nodig heeft.

Deze cijfers onderstrepen de moeilijkheden waar de regering van Keir Starmer voor staat. Met de belofte om de beschikbaarheid van nieuwe woningen aanzienlijk te vergroten, is er een ambitieuze doelstelling gesteld om 1,5 miljoen huizen in Engeland te bouwen voordat deze parlementaire termijn eindigt.

De premier herhaalde deze doelstelling vorige week, terwijl hij probeerde de regeringsagenda van Labour nieuw leven in te blazen. Hij gaf echter toe dat het initiatief om het aantal woningbouwprojecten te verhogen 'ambitieus' is, en misschien zelfs 'te ambitieus'.

Labour wordt geadviseerd dat het zijn doelen mogelijk niet kan halen zonder radicalere hervormingen van het planningssysteem en herstel van grootschalige sociale woningbouwprojecten uit de naoorlogse periode. Sommige experts waarschuwen bovendien dat slechts het verhogen van de woningvoorraad waarschijnlijk niet voldoende zal zijn om de betaalbaarheid significant te verbeteren.

Volgens gegevens van het ONS zijn de gemiddelde huizenprijzen in het zuiden van Engeland voor vrijwel alle huishoudens, behalve de top 10% rijkste huishoudens, onbetaalbaar. Zelfs in de meest betaalbare regio, het noordoosten van Engeland, zijn de gemiddelde prijzen alleen bereikbaar voor de top 40%.

De aanhoudende woningcrisis in het VK onthult een alarmerende trend: het bezitten van een huis wordt steeds onbereikbaarder voor de meerderheid van de mensen. Met de gemiddelde huizenprijzen die ver boven de inkomensgroei uitstijgen, kunnen alleen de rijkste 10% van de huishoudens zich een typisch huis veroorloven.

Deze groeiende kloof benadrukt de falen van het huidige beleid en de verslechterende betaalbaarheid. Zelfs ambitieuze plannen om meer woningen te bouwen, zullen mogelijk niet genoeg zijn om deze trend te keren, tenzij er ingrijpende veranderingen in het woningstelsel worden doorgevoerd. Zonder uitgebreide hervormingen zullen velen blijven worden uitgesloten van de droom om een huis te bezitten.